Mani tipi uyak, Türk halk edebiyatında en sık rastlanan uyak düzenlerinden biridir ve genellikle manilerde kullanılır. Bu uyak düzeni, dört dizeden oluşur ve genellikle şu şemaya sahiptir:
Bu şemada, ilk iki dize ve son dize birbiriyle uyaklıdır (aynı ses veya ses gruplarıyla biter), ortadaki dize ise serbesttir veya farklı bir uyak taşır.
Özellikleri:
Örnek:
Bahçede gül ağacı (a)
Gül açmış dal ağacı (a)
Yâr senin için geldim (b)
Ben gönül ilacı (a)
İlgili Kavramlar: